LĘK jako konsekwencja Traumy

Wiele osób zgłaszających się na terapię do WCLT doświadcza uporczywego lęku pod różną postacią. Przewlekły lęk, o różnym stopniu nasilenia, jest jednym z najczęściej odczuwanych objawów u osób, które doświadczyły traumy. Objawy lękowe przebytej traumy

nie ulegną wygaszeniu bez odpowiedniej pomocy, mogą trwać całe życie. Ich źródłem nie

musi być tylko i wyłącznie jedno straszne wydarzenie – bardzo często dzieje się też tak, że to

co na nas tak mocno oddziaływuje to jakieś niepowodzenia z przeszłości, o których

zdążyliśmy już zapomnieć, ale nasze ciało, nasz umysł wciąż je przechowują.

Na początku, warto przede wszystkim uświadomić sobie, że lęk jest naszą podstawową emocją — dziedzictwem naszej ewolucji, której celem było pomóc w przetrwaniu w niesprzyjających warunkach pełnych niebezpieczeństw. Kiedy zatem lęk staje się czymś, co

wymaga sięgnięcia po pomoc? Kiedy uczucie zagrożenia towarzyszy nam przez większość naszego życia, kiedy nie potrafimy rozróżnić kiedy jesteśmy bezpieczni, a kiedy powinniśmy uaktywnić swoje stany obronne, bo faktycznie coś nam zagraża. W wyniku przebytej traumy

nasz umysł i ciało doświadczają poczucia, że coś złego może się wydarzyć. Traumatyczne

przeżycie sprawiają, że nasz mózg jest “zaprogramowany” do czujnego wypatrywania czegoś, co mogłoby nas potencjalnie skrzywdzić.

Lęk jest dla nas informacją o zagrożeniu i mechanizmem, który przygotowuje do

walki, ucieczki, albo zamrożenia się — nasz organizm natychmiastowo się mobilizuje. Zmiany

zachodzące wtedy w organizmie mają nam w tym pomóc, ale jeśli ich nie rozumiemy, nie wiem czy tak naprawdę są, mogą być odbierane jako bardzo nieprzyjemne i niepokojące.

Reakcja walcz albo uciekaj:

- Czy kiedy się denerwujesz, czujesz wzmożone napięcie?

- Czy czujesz kołatanie serca, serce mocniej zaczyna Ci bić?

- Czy czujesz jak, mięśnie się napinają?

- Czy odczuwasz pocenie się?

- Czy czujesz objawy z twojego układu pokarmowego?

- Czy czujesz zawroty głowy?

- Czy masz „gonitwę myśli?”

- Czy odczuwasz mdłości?

Fizjologiczne odczuwanie lęku to mechanizm automatyczny i niezależny od nas — czy

chcemy tego, czy nie — tak się dzieje. Dlatego w trakcie terapii w WCLT mocno stawiamy na PSYCHOEDUKACJĘ — czyli zrozumienie tego co się ze mną dzieje, kiedy lęk się pojawia, jak reaguje moje ciało, a także co można w związku z tym zrobić. Nie możemy sprawić, że nie będziemy w ogóle odczuwać lęku, że w ogóle on się nie będzie pojawiał. Możemy natomiast pracować nad tym, że jak już się pojawi, to będziemy mieli nad nim kontrolę — nie on nad nami. Dlatego warto zrozumieć następstwa traumy — jako stanu po przebytym urazie.